HPV

Οι ασθένειες των εξωτερικών γεννητικών οργάνων σήμερα είναι η πιο κοινή, επιθετική παθολογία. Για παράδειγμα, η λοίμωξη από τον HPV είναι ασυμπτωματική για μεγάλο χρονικό διάστημα και μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες. Ορισμένα στελέχη του ιού μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο του ορθού, του κόλπου και του τραχήλου. Επομένως, είναι σημαντικό να το διαγνώσετε εγκαίρως και να ξεκινήσετε την κατάλληλη θεραπεία.

Τι είναι το HPV;

Ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος είναι μια κοινή λοίμωξη του γεννητικού συστήματος. Αυτό το παθογόνο βρίσκεται σχεδόν σε κάθε έκτο κάτοικο του πλανήτη. Όταν μολυνθεί, το παθογόνο εισέρχεται στα επιθηλιακά κύτταρα, διακόπτοντας τη διαδικασία διαίρεσης, η οποία ενεργοποιεί την ανάπτυξη διαφόρων ασθενειών. Κυρίως, ο ιός μολύνει τα όργανα του ουροποιητικού συστήματος, την περιοχή του ορθού

1. Ο σχηματισμός κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων.
2. Ανάπτυξη της θηλώματος της αναπνευστικής οδού.
3. Βλάβη στα γεννητικά όργανα με την ανάπτυξη μιας διαδικασίας όγκου.

Σχεδόν το 70% του πληθυσμού είναι φορείς του παθογόνου χωρίς κλινικές εκδηλώσεις της νόσου. Η εκ νέου μόλυνση είναι επίσης δυνατή κατά τη διάρκεια της ζωής. Επειδή δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι που είχαν μολύνσεις από ιό θηλώματος να αναπτύξουν αντίσταση στον ιό.

Τύποι HPV

Είναι γνωστοί περισσότεροι από 100 τύποι HPV. Μερικά από αυτά είναι σχετικά ασφαλή για την ανθρώπινη υγεία, ενώ άλλα μπορούν να ενεργοποιήσουν την ανάπτυξη της ογκολογικής διαδικασίας. Τις περισσότερες φορές, τα κλινικά συμπτώματα της νόσου δεν εμφανίζονται στα αρχικά στάδια. Συνήθως, τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται μετά τη δράση προκλητικών παραγόντων.

Σύμφωνα με την ογκολογική δραστηριότητα, αυτοί οι ιοί ταξινομούνται σε:

1. Στελέχη με υψηλό ογκογόνο κίνδυνο (18, 16, 31, 33 κ. λπ. )
2. Στελέχη με χαμηλό ογκογόνο κίνδυνο (6, 11, 32, 40-44, 72)

Τα χαμηλά ογκογονικά στελέχη ιών οδηγούν στην εμφάνιση κονδυλωμάτων και θηλωμάτων του δέρματος στην επιφάνεια του σώματος.

Υψηλά ογκογονικά στελέχη προκαλούν το σχηματισμό κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων στην αναγεννητική ζώνη, στην επιφάνεια του τραχήλου της γυναίκας και του πέους στους άνδρες.

Η μακροχρόνια έκθεση στο σώμα 16, 18, 31, 33 τύπων του ιού μπορεί να οδηγήσει σε δυσπλασία του τραχήλου της μήτρας και σε μια πιο τρομερή ασθένεια - τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.

Ωστόσο, ακόμη και παρουσία HPV στο σώμα με πολύ ογκογόνο κίνδυνο, η ογκολογική παθολογία δεν αναπτύσσεται πάντα. Η έγκαιρη έκκληση στους έμπειρους γιατρούς για διαγνωστικά, σωστά επιλεγμένη θεραπεία, θα σας επιτρέψει να μην αντιμετωπίσετε ποτέ επικίνδυνες κλινικές εκδηλώσεις του ανθρώπινου θηλώματος.

Πώς μπορείτε να μολυνθείτε

Οι γυναίκες και οι άνδρες μολύνονται εξίσου με αυτό το παθογόνο.

Η κύρια οδός μετάδοσης θεωρείται σεξουαλική. Συνήθως ο HPV έχει μολυνθεί μετά την πρώτη σεξουαλική επαφή, αλλά διακρίνονται και άλλοι τρόποι μετάδοσης της λοίμωξης:

1. Κατακόρυφος. Δηλαδή, κατά τη διέλευση από το κανάλι γέννησης μιας γυναίκας που έχει μολυνθεί με HPV, το νεογέννητο μπορεί να μολυνθεί.
2. Αυτό-εμβολιασμός. Η μόλυνση (μεταφορά από το ένα μέρος του σώματος στο άλλο) είναι δυνατή κατά την αποτρίχωση ή το ξύρισμα.
3. Επικοινωνία και νοικοκυριό. Ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος παραμένει βιώσιμος στο περιβάλλον για κάποιο χρονικό διάστημα. Ως εκ τούτου, μπορούν να μολυνθούν αφού επισκεφθούν δημόσιους χώρους (λουτρό, γυμναστήριο, πισίνα).
4. Επικοινωνία. Πιθανή μόλυνση μέσω της επιφάνειας του τραύματος στο δέρμα ή στους βλεννογόνους (εκδορές, πληγές, μώλωπες).
5. Σεξουαλικός. Η πιο κοινή οδός μόλυνσης.

Ο καθένας μπορεί να πάρει ιογενή λοίμωξη. Για να το διαγνώσετε έγκαιρα, πρέπει να υποβληθείτε σε προληπτικές εξετάσεις με έναν γιατρό για να προσδιορίσετε τα πρώτα συμπτώματα της παθολογίας.

Οι κύριες εκδηλώσεις της λοίμωξης

Η παρουσία λοίμωξης από ιού θηλώματος μπορεί να μην έχει κλινικές εκδηλώσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η περίοδος επώασης της νόσου μπορεί να διαρκέσει αρκετά χρόνια, κατά τη διάρκεια της οποίας ο ασθενής μπορεί να μολυνθεί με διάφορους τύπους του ιού. Μόνο μετά από έκθεση σε προκλητικούς παράγοντες (ανοσοανεπάρκεια, υποθερμία, καταστάσεις άγχους), μπορεί να παρατηρηθούν σημεία λοίμωξης από τον HPV. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αυτοθεραπεία από αυτή τη μόλυνση συμβαίνει εντός 1-2 ετών, αλλά σε μερικούς ασθενείς η παθολογία γίνεται χρόνια.

Η ασθένεια μπορεί να εκδηλωθεί με τέτοιους σχηματισμούς:

1. Κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων (κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων). Εξωτερικά, πρόκειται για θηλώδεις αναπτύξεις που μοιάζουν με κουνουπίδι ή χτένα σε σχήμα. Είναι σάρκα ή ροζ και μπορούν να είναι μονό ή πολλαπλά. Μπορούν να σχηματιστούν παντού, αλλά πιο συχνά βρίσκονται στο βλεννογόνο του δέρματος και των γεννητικών οργάνων. Οι σχηματισμοί χαρακτηρίζονται από χαμηλό ογκογονικό δυναμικό. Σπάνια μετατρέπονται σε κακοήθη νεοπλάσματα, συνήθως δεν προκαλούν δυσφορία στον ασθενή.

2. Επίπεδα κονδυλώματα. Έχουν μια χαρακτηριστική δομή - δεν προεξέχουν πάνω από την επιφάνεια της βλεννογόνου μεμβράνης του προσβεβλημένου οργάνου. Τέτοιοι σχηματισμοί έχουν υψηλό ογκολογικό δυναμικό, επομένως, απαιτούν μια πιο εμπεριστατωμένη διάγνωση. Συνήθως βρίσκεται στη βλεννογόνο μεμβράνη των τοιχωμάτων του κόλπου, της ουρήθρας, του τραχήλου. Για τη διάγνωση της φύσης του κονδυλώματος, απαιτείται βιοψία.

3. Δυσπλασία. Χαρακτηρίζεται από παραβίαση της διαφοροποιημένης δομής του ιστού. Συχνά υπάρχει η παρουσία άτυπων κυττάρων που μπορούν να προκαλέσουν την ανάπτυξη ογκολογικής παθολογίας.
4. Απαιτείται στενή παρακολούθηση και, εάν είναι απαραίτητο, χειρουργική διόρθωση.

Κάθε μία από τις μορφές παθολογίας πρέπει να παρακολουθείται προσεκτικά από γιατρό. Για να μειωθεί ο κίνδυνος ανάπτυξης ογκολογικής διαδικασίας, συνιστάται η αφαίρεση τέτοιων αναπτύξεων στο δέρμα και στους βλεννογόνους.

Διαγνωστικά HPV

Είναι απαραίτητο να γίνει διάγνωση της παρουσίας του HPV σταδιακά · γι 'αυτό, χρησιμοποιούνται διάφορες φυσικές, εργαστηριακές και οργανικές μελέτες.

1. Εξέταση από γιατρό. Μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό της παρουσίας κονδυλωμάτων. Όταν βρεθούν κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων, ο τράχηλος πρέπει να εξεταστεί. Η ουρητηροσκόπηση είναι επίσης δυνατή.
2. Κολοσκόπηση. Πραγματοποιούνται ειδικές δοκιμές με διάλυμα οξικού οξέος και ιωδίου. Με τη βοήθειά τους, μπορείτε να προσδιορίσετε την παρουσία άτυπων κυττάρων, σημάδια λοίμωξης από HPV και καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.
3. Κυτταρολογική εξέταση. Τα επιχρίσματα του παλμού πραγματοποιούνται στον αυχενικό βλεννογόνο. Αυτή είναι μια εξέταση διαλογής για την παρουσία προκαρκινικών και καρκινικών κυττάρων στο τοίχωμα του κόλπου ή του τραχήλου της μήτρας.

Επίσης, μπορεί να πραγματοποιηθεί ιστολογική εξέταση ιστών, ανίχνευση σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών με τις οποίες συχνά συνδέεται η λοίμωξη από τον HPV. Η μέθοδος PCR έχει υψηλή διαγνωστική τιμή. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αναγνώριση του στελέχους HPV.

Θεραπεία HPV (ιός ανθρώπινου θηλώματος)

Είναι αδύνατο να εξαλειφθεί πλήρως ο ιός από το σώμα του ασθενούς. Ο γιατρός μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο τις συνέπειες της ζωής του μολυσματικού παράγοντα. Ως γενική θεραπεία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν συμπτωματικοί παράγοντες, αντιιικά φάρμακα και φάρμακα που διεγείρουν τις ανοσολογικές διαδικασίες.

Για την καταπολέμηση διαφόρων τύπων κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα ακόλουθα:

1. Cryodestruction, electrocoagulation, cauterization με λέιζερ ή χημικά. Τέτοιες μέθοδοι είναι αποτελεσματικές για την απομάκρυνση των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων.
2. Χρησιμοποιούνται ηλεκτροχειρουργικές μέθοδοι θεραπείας για την απομάκρυνση της πληγείσας περιοχής στην επιφάνεια του τραχήλου (δυσπλασία, κονδύλωμα).

Πρόληψη του HPV

Προκειμένου να αποφευχθεί η ανάπτυξη της νόσου, χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι. Τα πιο αποτελεσματικά είναι:

1. Μονογαμικές σχέσεις. Έχετε σεξ μόνο με ένα άτομο για το οποίο είστε ο μόνος σεξουαλικός σύντροφος. Αυτή η μέθοδος θα προστατευτεί από όλες τις σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις, συμπεριλαμβανομένου του HPV.
2. Η χρήση αντισύλληψης φραγμού. Είναι εύκολο, προσιτό, αλλά όχι πάντα 100% ασφαλές από μολύνσεις. Ο ασθενής μπορεί να μολυνθεί από τον ιό, ακόμη και αν το κατεστραμμένο δέρμα είναι σε επαφή με την περιοχή.
3. Περιοδικές προληπτικές εξετάσεις. Τα κορίτσια πρέπει να εξετάζονται τακτικά από γυναικολόγο. Έτσι, μπορείτε να εντοπίσετε τα πρώτα σημάδια της νόσου και να ξεκινήσετε τη θεραπεία εγκαίρως.
4. Εμβολιασμός. Είναι μια αποτελεσματική και βολική προληπτική μέθοδος. Οι εμβολιασμοί μπορούν να δοθούν σε άνδρες και γυναίκες. Ο πιο αποτελεσματικός εμβολιασμός είναι πριν από τη σεξουαλική δραστηριότητα (επιτρέπεται η χρήση από 9 ετών). Ή άτομα που είναι σεξουαλικά ενεργά απουσία αντενδείξεων.

Εάν υποψιάζεστε την παρουσία λοίμωξης ή τις πρώτες εκδηλώσεις της νόσου, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν γιατρό για διαγνωστικά υψηλής ποιότητας και έγκαιρη θεραπεία.